Prawo restrukturyzacyjne przewiduje również okoliczności, których wystąpienie w konkretnym stanie faktycznym, spowoduje, że Sąd  oddali wniosek o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego. Może to nastąpić z następujących przyczyn:

1. Postępowanie prowadzi do pokrzywdzenia wierzycieli.

Jest to najczęstszy powód oddalania wniosków o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego. Pokrzywdzenie wierzycieli może występować pod postacią działań Dłużnika zmierzających doograniczenia wierzycielowi możliwości dochodzenia roszczeń (m.in. brak możliwości prowadzenia egzekucji), uszczuplenie przez dłużnika składników majątkowych, nierówne traktowae wierzycieli Sąd wówczas uznaje, że nie ma możliwości zawarcia układu, a postępowanie nie zrealizuje swojego celu – przedsiębiorstwo nie da rękojmi do dalszego funkcjonowania, a wdrożenie postępowania nie zmieni sytuacji.

2. Dłużnik nie posiada zdolności restrukturyzacyjnej.

Ustawa określa podmioty, które mogą złożyć wniosek o otwarcie postępowania restrukturyzacyjnego. Zdolność restrukturyzacyjną posiadają przedsiębiorcy (w rozumieniu ustawy– Kodeks cywilny), spółki z o.o., spółki akcyjne nieprowadzące działalności gospodarczej, wspólnicy osobowych spółek handlowych ponoszących odpowiedzialność bez ograniczeń całym swoim majątkiem, wspólnicy spółek partnerskich. Pamiętać dodatkowo należy, że:

• osoba, która zawiesiła działalność gospodarczą nie traci statusu przedsiębiorcy zatem nie traci zdolności restrukturyzacyjnej;
• zdolności restrukturyzacyjnej nie posiada spółka cywilna, ale zdolność posiadają poszczególnie wspólnicy jako jednoosobowa działalność gospodarcza;
• wyłączone z możliwości restrukturyzacji są wspólnoty mieszkaniowe;
• przepisów ustawy nie stosuje się do m.in. Skarbu Państwa i jednostki samorządu terytorialnego, banków krajowych, zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, funduszy inwestycyjnych i innych określonych w art. 4 ust. 2 pr. rest.

3. Brak stanu niewypłacalności lub zagrożenia niewypłacalnością.

Niewypłacalność w rozumieniu prawa upadłościowego, do którego odwołuje się prawo restrukturyzacyjne zachodzi jeżeli dłużnik nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych a opóźnienie przekracza 3 miesiące(tzw. przesłanka płynnościowa).  Dłużnika niebędącego osobą fizyczną uznaje się również za niewypłacalnego także w sytuacji, gdy jego zobowiązania przewyższają wartość majątku, a stan ten utrzymuje się przez okres 24 miesięcy, choćby na bieżąco wykonywał swoje zobowiązania (tzw. przesłanka bilansowa).

Przez podmiot zagrożony niewypłacalnością należy rozumieć taki, który  przewiduje, że w najbliższym czasie nie będzie mógł realizować swoich zobowiązań. Płynność może zostać zachwiana np. przez utratę ważnych kontraktów, sytuację rynkową, rotacje pracownicze czy inne ważne dla przedsiębiorstwa aspekty. Aby otworzyć postępowanie nie musimy stwierdzać stanu niewypłacalności, wystarczające jest samo zagrożenie.

Kluczowe jest zdiagnozowanie sytuacji ekonomicznej w odpowiednim czasie, ponieważ im wcześniej nastąpi taka analiza tym większe prawdopodobieństwo przeprowadzenia postępowania z sukcesem.

4. Brak wielości wierzycieli.

Kolejną rzesłanką do złożenia wniosku jest tzw. „wielość wierzycieli” polegajacana tym, że aby sąd otworzył postępowanie restrukturyzacyjne konieczne jest posiadanie przez dłużnika min. 2 wierzycieli. Niedopuszczalne jest otwarcie postępowania dla podmiotu, który posiada zobowiązania wyłącznie wobec 1 wierzyciela.

5. Brak możliwość uprawdopodobnienia pokrycia kosztów sądowych w związku z prowadzonym postępowaniem (układowe i sanacyjne) oraz brak możliwości regulowania bieżących zobowiązań po otwarciu postępowania.

Od momentu otwarcia postępowania restrukturyzacyjnego do momentu wydania postanowienia o zatwierdzeniu warunków układu, płatność zobowiązań niezabezpieczonych rzeczowo na majątku dłużnika i objętych układem jest zawieszona z mocy prawa (np. raty kredytów niezabezpieczonych). Co więcej, przepis wskazuje, że spełnianie tych świadczeń jest niedopuszczalne. W tym czasie należy regulować bieżące zobowiązania firmy (m.in. składki ZUS, podatki, wynagrodzenia pracownicze, czynsz za lokal, rachunki oraz zobowiązania zabezpieczone rzeczowo.

6. Toczące się postępowania uniemożliwia wprowadzenie przedsiębiorstwa w kolejną restrukturyzację.

Zgodnie z art. 191 prawa restrukturyzacyjnego – wszczęcie kolejnego postępowania restrukturyzacyjnego jest niedopuszczalne, jeśli wcześniejsze postępowanie restrukturyzacyjne nie zostało zakończone lub prawomocnie umorzone. To znaczy, że nie można – w tym samym czasie – prowadzić w stosunku do tego samego dłużnika dwóch lub więcej postępowań restrukturyzacyjnych.

7. Nieodpowiedni wybór trybu postępowania.

Ustawa wyróżnia 4 tryby prowadzonych postępowań w zależności od konkretnej sytuacji przedsiębiorstwa nierozerwalnie powiązanej z  konkretną sytuacją finansową:

1. postępowanie o zatwierdzenie układu,
2. przyspieszone postępowanie układowe,
3. postępowanie układowe,
4. postępowanie sanacyjne.

Jeśli Dłużnik z uwagi na swoją sytuację wybrał niewłaściwy tryb – sąd oddala wniosek.

Samo złożenie wniosku i otwarcie postępowania nie daje gwarancji skutecznego przeprowadzenia restrukturyzacji. Otwarcie postępowania to pierwszy krok w drodze do określonego celu. Kluczowe jest opracowanie rozwiązań, które będą realnym wsparciem dla Przedsiębiorcy. Te rozwiązania to przede wszystkim diagnoza problemów, określenie punktów krytycznych, opracowanie planu restrukturyzacyjnego, dostosowanie planu spłat do faktycznych możliwości zarobkowych przedsiębiorstwa. Wieloletnie doświadczenie Kancelarii Prawnej what.now® zobowiązuje nas do rzetelnej i oddanej pracy. Nasze działanie wykonujemy od początku do końca trwania procesu restrukturyzacyjnego. Angażujemy specjalistów ds. analiz finansowych, księgowych, prawników oraz Radców Prawnych, aby przygotowany wniosek był kompletny i faktycznie stanowił realną pomoc dla naszych Klientów. 

Zachęcamy do śledzenia bloga, aby dowiedzieć się jakie kolejny kroki podejmujemy w celu ratowania przedsiębiorstw zagrożonych niewypłacalnością.